Ελευθέριος Βενιζέλος: ο μισθωμένος «εθνάρχης»

 

Το εξώφυλλο του βιβλίου του Ριχάρδου Λέβινσον, ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Sir Basil Zaharoff.

 «Ο Βενιζέλος κατ' εκείνην την εποχήν έχει ως πολιτικόν και οικονομικόν σύμβουλον τον συμπατριώτη του Ζαχάρωφφ ο οποίος του παρέχει τα μέσα να εκτελέση όλα του τα σχέδια και με την συνεργασίαν του καταρτίζει άλλα. Και το σπουδαιότερον, η οικονομική ισχύς του Ζαχάρωφφ, παρέχει εις τον Βενιζέλον τα μέσα να θέση εις εφαρμογήν τα σχέδιά του. Ο πολιτικός ανήρ και ο μεγαλοκεφαλαιούχος συνεδριάζουν εις την βίλλαν του Ζαχάρωφφ. Ο Βενιζέλος του παρουσιάζει μεγαλοφυά πολιτικά σχέδια διά την πραγμάτωσιν των οποίων εργάζεται με επιμονήν και ζήλον ακατάβλητον».

Ριχάρδου Λέβινσον «Σερ Μπάζιλ Ζαχάρωφφ. Ο μυστηριώδης Έλληνας που κατέκτησε την Ευρώπη», εκδόσεις Συλλέκτης, Αθήνα:1997, σελ. 112

 

Από τον Παναγιώτη Λιάκο

 

Ο Sir Basil Zaharoff, που ήταν γνωστός και ως Βασίλειος Ζαχάρωφ ή Βασίλειος Ζαχαρίου γεννήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 1849 στα Μούγλα της Μικρασίας και πέθανε στο Μόντε Κάρλο στις 27 Νοεμβρίου 1936. Κατά τη διάρκεια του περιπετειώδους βίου του ασχολήθηκε, με εξαιρετική επιτυχία με το εμπόριο όπλων

και με την δρομολόγηση εξελίξεων σε πλανητικό επίπεδο. Στους πολέμους πωλούνται πολλά όπλα και ο Ζαχάρωφ, ακόμα κι αν δεν υπήρχαν πόλεμοι για να κερδίσει δισεκατομμύρια ως αντιπρόσωπος, μεσάζων και… νταραβεριτζής της Βρετανικής εταιρείας οπλικών συστημάτων Vickers, προκαλούσε έναν. Δεν ήταν δύσκολο εγχείρημα για εκείνον τον προσαρμοστικό άνθρωπο να προκαλεί πολέμους, να υποδαυλίζει συγκρούσεις και να πουλάει όπλα σε όλα τα αντιμαχόμενα μέρη. Το μόνο που απαιτείτο ήταν να λαδώσει τα κατάλληλα πρόσωπα. Στο βιβλίο του Ριχάρδου Λέβινσον (1894-1968), το οποίο πρωτοκυκλοφόρησε το 1929 διαβάζουμε, στην σελίδα 72: «Αλλά ο Ζαχάρωφφ δεν εδίσταζεν. Είχε ακράδαντον πεποίθησιν ότι όλοι οι άνθρωποι ‘αγοράζονται’ αρκεί μόνον να πληρωθώσι καλώς. Και επροχώρει με τόλμην καταπληκτικήν εις το να διαφθείρη τους απέναντί του έστω και αν ήσαν βασιλείς! Προσέφερε τεράστια ποσά από τα κέρδη του. Εμοίραζεν αφειδώς, και επετύγχανε π;aντοτε. Είνε τρομακτικόν διά την ηθικήν της ανθρωπότητος ν’ αναλογισθή κανείς ότι ουδείς, ουδαμού και ουδέποτε ηρνήθη να δεχθή το χρήμα του. Το χρήμα της διαφθοράς. Ήτο ένας φοβερός πειρασμός περιφερόμενος ανά τα πολεμικά Υπουργεία των ευρωπαϊκών πρωτευουσών. Επωφελείτο του ευρυτάτου δικτύου των πληροφοριών του. Εμάνθανεν ποίος αξιωματούχος ήτο πολυδάπανος και έσπευδεν αυθορμήτως να του θεραπεύση τας ανάγκας του. Ποία κυρία τιτλούχου έρρεπε προς την πολυτέλειαν και της προσέφερε δώρα αμυθήτου αξίας».

Στην Ελλάδα οι πιο ευεπίφοροι σε χαρτζηλίκωμα ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος και οι «δικοί» του. Ειδικά ο Βενιζέλος ήταν πρόθυμος να κάνει οτιδήποτε προς οποιαδήποτε Μεγάλη Δύναμη ή πρόσωπο με ισχύ για να ανέλθει και να παραμείνει στην εξουσία. Με την ίδια ευκολία που ήθελε να στείλει τα νιάτα της Ελλάδας στο σφαγείο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (κάτι που ευτυχώς απέτρεψε ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Α΄) έστειλε εκστρατευτικό σώμα στην Ουκρανία και τον Στρατό μας στην Μικρασιατική παγίδα.

Ο Ζαχάρωφ πλήρωνε κι ο Βενιζέλος υπέγραφε με το αζημίωτο την καταδίκη του έθνους. Διαβάζουμε για την εμπλοκή Ζαχάρωφ στη Μικρασιατική εκστρατεία (σελ. 113): «Η εκστρατεία της Ελλάδος εν Μικρασία είναι ιδική του εκστρατεία. Όταν επιτύχη θα ημπορέση να μεταβάλη την επιτυχίαν του εις πρώτης τάξεως εμπορικήν επιχείρησιν»

Και στην σελίδα 115, ο Λέβινσον αναφέρει: «Βασιζόμενος επί των δεδομένων τούτων ο Βενιζέλος εξαπολύει την επιθεσιν κατά των Τούρκων εν Μικρασία. Τα χρήματα και τα όπλα του Ζαχάρωφφ θαυματουργούν».

Για την ηθική ποιότητα του «εθνάρχη» Βενιζέλου, ο οποίος λειτούργησε περισσότερο ως πράκτορας των Αγγλογάλλων και λιγότερο ως Έλλην ηγέτης διαβάζουμε στην ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια Wikipedia*: «Μετά τη δημοσίευση το 2005 απόρρητων εγγράφων του Foreign Office των ετών 1873-1939, προέκυψαν στοιχεία ότι ο Ζαχάρωφ εργάστηκε ως πράκτορας της Βρετανίας προκειμένου να οδηγήσει την Ελλάδα να μπει στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ (Entente) (Βρετανία - Γαλλία - Ρωσία). Για τις υπηρεσίες του αυτές του απονεμήθηκε ο τίτλος του Sir. Σε επιστολή του Ζαχάρωφ προς τον σύνδεσμό του με τον Βρετανό πρωθυπουργό αναφέρει ότι για δωροδοκίες στην Ελλάδα χρειάζονταν 1,5 εκατομ. λίρες Αγγλίας. Με τα χρήματα αυτά θα επιδίωκε να εξαγοράσει 45 Έλληνες βουλευτές. Ο Βρετανός πρωθυπουργός δέχτηκε αυτές τις προτάσεις όπως αναφέρεται σε έγγραφο της 11 Δεκ. 1915 και έδωσε χρήματα στον Ζαχάρωφ μέσω της Barclay's Bank. Με τα χρήματα αυτά ο Ζαχάρωφ χρηματοδότησε, μεταξύ άλλων, την ίδρυση του Εκδοτικού Οίκου των Φιλελευθέρων. Το 1916, επειδή ακόμα δεν είχε επιτευχθεί η είσοδος της Ελλάδας στον πόλεμο, πέτυχε νέα Γαλλο-Βρετανική χρηματοδότηση του Κόμματος των Φιλελευθέρων με επιπλέον 5.000.000 δραχμές για προεκλογικά έξοδα. Η κυβέρνηση Βενιζέλου του 1917-1920 τίμησε τον Ζαχάρωφ με το παράσημο του Σταυρού του Σωτήρος».

Από τέτοιου είδους «εθνάρχες» καταστρέφονται τα έθνη…

 

*Πηγή: https://el.wikipedia.org/wiki/Βασίλειος_Ζαχάρωφ